chce nam się zielonego...

Całe szczęście, ze moim domownicy duzi i mali uwielbiają szpinak tak jak ja. Zainspirowana piątkową kolacją u Zuzy postanowiłam zmierzyć się z naleśnikami ze szpinakowym nadzieniem, jako kolejną wersją jego zastosowania, po lasagne i tarcie.

Przygotowanie zajęło mi niewiele ponad 30 minut. A jak rozłożyć sobie przygotowania w czasie to możnaby jeszcze szybciej. Najpierw wymieszałam szybkie ciasto naleśnikowe (mleko, trochę wody, dwa jajka, mąka i olej) i rozgrzałam patelnię. Jednocześnie niemal z przygotowaniem sosu beszamelowego i nadzienia usmażyłam (na patelni teflonowej, już bez dodatkowego tłuszczu) naleśniki, w czym pomagała mi dzielnie Julka. Włączyłam piekarnik.

Wyłożyłam zamrożony szpinak (jedna tafelka rozdrobnionego i jedno opakowanie w listkach) do szerokiego płaskiego rondla. Podlałam nieco wody, żeby się nie przypaliło i pod przykryciem na max mocy szybko rozmroziłam. Potem odkryłam i odparowałam nadmiar wody. Do podgotowanego szpinaku wkruszyłam kostkę białego sera (25 dag), dodałam kilka ząbków czosnku przeciśniętego przez praskę, nieco soli i vegety, kilka łyżek śmietany 30% i dokładnie wymieszałam. Gdyby zapiekać dłużej i w wyższej temperaturze możnaby dodać całe jajko, wtedy nadzienie byłoby jeszcze gładsze. Do nadzienia można dodać tez jakiś ser pleśniowy, można dodać bryndzę, można ser żółty starty na drobnej tarce - co kto lubi i może jeść. I jeszcze jedno - ta ilość szpinaku z dodatkami wystarczy do wypełnienia około 12-15 naleśników niezbyt dużych.

W osobnym garnku przygotowałam sos beszamelowy - najpierw zasmażka z 1/4 kostki masła+3 łyżek mąki, potem rozprowadzona zimnym mlekiem, którego ilość zależy od tego jak gęsty chcemy sos... lepiej dolewać stopniowo, dokładnie mieszając i czekając aż porządnie zgęstnieje. Wtedy zdejmuję z ognia, dodaję jedno żółtko, gałkę muszkatołową mieloną, pieprz, vegetę i odstawiam do przestudzenia.

Gotowe nadzienie nakładałam na środek naleśnika, zwijałam w rulonik i układałam w żaroodpornym naczyniu...

Tak wyglądały polane beszamelem... (my lubimy taki gęsty ;-))... w drodze do nagrzanego piekarnika...

Mówię Wam - pycha.... nawet Igor powiedział siadając do stołu... "mniam, jakie widzę pyszniule..." po czym sam zjadł całego jednego!!!