komu śledzika?

O ile w kwaśnej octowej zalewie zupełnie mi nie smakują, a do dziś pluję sobie w brodę, że nie udało mi się skosztować zielonych w Amsterdamie, to czasem po prostu odczuwam przemożną chętkę na śledzia. Musi być jednak taki zrobiony przeze mnie w domu, bo z zasady nie kupuję gotowych sałatek, w których stosunek zawartości ryby do "reszty" wydaje mi się wysoce niekorzystny. Przepis powinien był się pojawić już kilka dni temu, ale główny składnik udało mi się zdobyć dopiero we wtorek, więc wybaczcie opóźnienie. Najlepsze są lekko solone śledzie z tzw. szkockie [nazwa zwyczajowa, nikt ze sprzedających nie umiał wytłumaczyć skąd się wzięła]. Zalewa w której są przechowywane nie jest strasznie słona, ale ja i tak je po zakupie (i po umyciu pod bieżącą wodą) moczę przez noc z mleku. Do zrobienia sałatki potrzeba:

60 dag śledzi

2 duże cebule

2 duże jabłka

3 cytryny

kilka łyżek oleju lub oliwy z oliwek

pieprz, majeranek

Wymoczone w mleku i opłukane śledzie kroję, cebulkę drobno siekam, obrane ze skórki jabłka ścieram na tarce o grubych oczkach - wszystko wrzucam do dużej miski. Cytryny umyte i sparzone obieram cieniutko z żółtej skórki (nie wywalam tylko przeznaczam na nalewkę!). Z jednej ściągam jeszcze to białe albedo i kroję w drobną kosteczkę - wrzucam też do miski. Z pozostałych dwóch wyciskam sok i wlewam go do śledzi. Doprawiam oliwą, pieprzem i odrobiną majeranku, dobrze mieszam i przekładam do dużego słoja. Nie dodawajcie jednak soli w jakiejkolwiek postaci, bo są i dostatecznie słone, a po przedawkowaniu chce się pić, pić, pić... ;-)))... Muszą chwilę postać w lodówce, żeby smaki się przegryzły, a potem jedzą go z przyjemnością nawet ci, którzy ryb nie lubią. Z kromką świeżego chleba z masłem... pycha! Smacznego!