kilka migawek

Kiedy minęło obrzydzenie związane z przejściem przez kamienicę w ruinie, oczom moim ukazał się widok zgoła niecodzienny. Zielona dżungla w samym centum miasta, tuż przy ruchliwej ulicy , której w ogóle nie było słychać. Pełna pokrzyw sięgających mi do ramion i wielkich stad gigantycznych winniczków. Zarośnięta rdestem Auberta i winobluszczem po czubki wysokich drzew. Z czereśnią, dwoma gruszami i stareńką jabłonią. Wobraziłam sobie, że jestem w tajemniczym ogrodzie i mogę ponapawać się przyrodą i nikt mi nie będzie przeszkadzał. I od razu lepiej się zrobiło. Nawet niebo jakieś takie jaśniejsze. I chmury bielsze...