patykowe rzeźby

Na ten moment czekałam juz od dawna... w sumie to najmilszy moment osładzający listopadowe pluchy i wichury. Ledwie liście spadły - ja wyruszyłam na łowy patykowe. Wcześniej oczywiście przeczesywałam okolice bliższe i dalsze w poszukiwaniu najfajniejszych miejsc gdzie mozna takowe pozyskać. Uzbrojona w odpowiednie traperskie obuwie i dwa profesjonalne sekatory jestem w stanie wejść w najgorsze chaszcze. Niestraszne mi, normalnie omiajne szerokim łukiem, nawet najgorsze błocko. Ledwo upchnęłam je w aucie i potem dotaszczyłam do domu... zwalone na wielkiej hałdzie tworzyły widok miły moim oczom, ale utrudniło to znacznie komunikację w strategicznym miejscu i domownicy musieli przeskakiwać, więc jak najszybciej musiałam się z nimi uporać...

Zrobiłam z nich kilka chochołowatych rzeźb roślinnych, które z powodzeniem mogą spełniać rolę choinki w nowoczesnym wnęrzu lub całorocznej oryginalnej dekoracji w jakimś ciemnym kącie, gdzie roślina doniczkowa nie dałaby sobie rady, bo patyki uroczo zasychają. Teraz jeszcze są takie dość surowe, ale zamierzam je jakoś delikatnie ozdobić świątecznie, tak by dekoracja była łatwa do demontażu.

Te akurat są zrobione z dośc rosochatych patolków derenia białego (Cornus alba) i mają wysokość 1,5 m i 1,8 m. Mam też z klonu jesionolistnego (Acer negundo) w różnych rozmiarach, którego jednoroczne przyrosty są niemal nieskazitelnie proste (czasem nawet 3 m!!!) i mają taki białawy super nalot woskowy, dzieki któremu widać je z daleka. Te pokażę jutro...

i jeszcze kilka ujęć w róznych warunkach oświetleniowych... nie mogłam zdecydować, które najlepsze...