myśli i słowa. dwie dla małych.

Są osoby, z którymi słów wymieniać nie trzeba wielu, bo porozumiewanie się i tak wykracza poza werbalne rejestry - skojarzenia, komentarze chwili i dopowiedzenia są zaskakująco zbieżne. Tak dobitnie i intensywnie podobne, że aż strach, że ktoś wie co siedzi (a raczej kotłuje się) w głowie drugiej osoby.

Czasem pada za mało słów i bardzo trudno się wtedy dogadać. Bo jak inaczej dowiedzieć się co myśli osoba skryta za murem obojętności i milczenia? Dla której jest się przezroczystym. W zgadywaniu i zagadywaniu też są granice cierpliwości. Co wtedy, kiedy się wyczerpią?

Bywa i tak, że słów pada za dużo, i to też jest niedobrze, tym bardziej jeśli są wypowiedziane tonem, który jest ze wszech miar nieodpowiedni w danej sytuacji. I zamiast empatii i wsparcia przynoszą niepokój i prowokują asertywnie obronny atak...

Chciałabym być blisko dziecięcym sposobom obserwacji świata. Kiedy równie ważna jest sprawa błaha i taka o życiowym priorytecie. Dla dzieci również uszyłam dwie kolejne opaseczki, które wyglądają uroczo. I kolorami odpowiadają na moje wielkie marzenia wakacyjne - by pobyć tam, gdzie woda turkusowa, a niebo błękitne i słońce gorące... ehh... może chociaż przestanie wreszcie lać, co?